راهکش کردن کبوترها
به عنوان یک قانون کلی ، بدن یک کبوتر مسابقه به قدرت ، توان و استقامت بالا نیازمند است و از طرفی چون دوره تمرینات و راهكش نسبتاً طولانی مدت است ، ریسک بروز بیماری ها و آسیب های جسمانی بسیار بالا می باشد ، در ضمن توجه به مبانی پیشگیری از بیماری ها و صدمات بسیار حائز اهمیت است .
یک قسمت بسیار مهم از هر برنامه راهكش ، رعایت میزان مشخص مسافت رها سازی و زمان مناسب در رها سازی می باشد ، مدت زمان استراحت و دوره ریکاوری بسیار مهم است چرا که کیفیت پرواز ، کیلومتر رها سازی و تعداد دوره های راهكش در هر برنامه تمرینی برای موفقیت در مسابقات بسیار ضروری است و می بایست بنا بر ماهیت برنامه ، نوع تمرین ( کوهستانی ، کفی ) ، میزان وقت و شرایط نژادی کبوتران طراحی و تنظیم گردد .
مهم ترین اصول در تمرینات کبوتران ، اصول کیفی آن است .
شما خواهید آموخت که به جای تعداد زیاد تمرینات هفتگی چگونه با کاستن تمرینات کیفیت کار را بالا ببرید و کمک زیادی برای جلوگیری از استرس و بیماری در کبوتران به وجود آورید .
پس از همین حالا تلاش کنید تا با کاستن وعده های تمرینی و غیره ضروری ، کیفیت آموزش را در کبوتران تان بالا ببرید .
مشکل اصلی مربیان نداشتن هدف روشن و مشخص است و در چنین حالتی برنامه ریزی شما درست نخواهد بود و در پی آن تمرینات بی هدف و بی برنامه را دنبال خواهید کرد .
بیش از 50% از مربیان با در دست داشتن بهترین نژاد کبوتران نمی توانند به نتایج خوبی دسترسی پیدا کنید ، چون یک ضعف بزرگ در تمریناتشان حکم فرماست . و آن این است که آن ها به اندازه مسابقه ای که کبوترانشان در آن شرکت می کنند تمرین نمی دهند .
یک مربی موفق با تقسیم بندی یک سال تمرینی و تعیین اولویت ها به راحتی می تواند یک برنامه بسیار دقیق از راهكش را تهیه کند .
در نظر داشته باشید که داشتن برنامه ریزی دقیق به معنای محدود کردن زندگی خود در یک چارچوب مشخص نیست ، داشتن برنامه ریزی دقیق ، طی کردن یک هدف یا یک راه است که به واسطه آن صحیح تر و سریع تر به مقصد می رسیم و اینکه شما فکر کنید که می توانید همیشه کبوترانی آماده داشته باشید و یا این که فکر کنید می توانید هر وقت که خواستید کبوترانتان را به آمادگی صد در صد برسانید ، سخت در اشتباه هستید .
یک اصل بسیار مهم در تمرینات و مسابقه ، تغذیه مناسب می باشد . چون تغذیه نا مناسب به کبوتران اجازه نخواهد داد که بازدهی مناسبی داشته باشد و باعث ايجاد خستگی زیاد ، چاق شدن ، گرفتگی عضلات و پایین آمدن اشتیاق در پرواز ها می شود و عامل این نتایج همواره تغذیه نا مناسب است .
بر طرف کردن مشکلات تنفسی بسیار مهم و اساسی است هنگامی که کبوتر از تنفس خوبی برخوردار هستند ، بازدهی بالایی هم در هنگام مسابقات و تمرینات دارد ، اما همین که مشکلی در دستگاه تنفسی به وجود می آید ، اکسیژن رسانی به عضلات و خون کاسته می شود و باعث عملکرد ضعیف کبوتران چه در پرواز و چه در تشخیص صحیح جهت یابی می شود ، چون ریه ها که به عنوان دو پمپ قدرتمند اکسیژن را وارد بدن می کنند ، هم اکنون دچار مشکل شده اند .
داشتن ریه های قوی و قدرتمند در هنگام مسابقه حتی یک لحظه خستگی و افت کیفیتی در مسابقات و تمرینات کبوتر دیده نخواهد شد .
تست سرعت و یا عملکرد کبوتران در زمان راهكش بهتر است هر دو هفته یک بار انجام شود ، در این آزمون شما باید در طی مسافت 100 کیلومتر هوایی ، زمان نشستن آن ها را یادداشت و در پایان مسیر محاسبه نمایید . سعی کنید با مقایسه آن با زمان های جلسات بعد برآوردی از میزان سرعت کبوتران خود به دست آورید ، توجه داشته باشید این مسافت برای کلیه کبوتران در همه نژاد ها و شرایط آب و هوایی توصیه نمی شود .
در روز های راهكش می بایست حالات شرایط و قوانین مسابقه را عینا اجرا کنید .
در انتهای این بخش باید گفت : اگر بتوانید طبق برنامه تمرینات و آموزش را پیش ببرید ، شما در مسابقات به نتیجه خیره کننده ای دستیابی پیدا خواهید کرد .
چه زمانی راهکشی کبوتران رو آغاز کنیم ؟
نظرات مختلفی در این مورد هست . بعضی ها معتقدند که بعد از ۴۵ روز پرواز در اطراف لانه ، و بعضی ها ترجیح می دهند زمانی که تقریبا هفت پر مانده باشد ، و بعضی معتقدند که جوجه ها بایستی ۶ ماهگی و یا حتی بیشتر هم باشند . البته این بر میگرده به مسافت مسابقه ای که دارید برای اون آماده می شوید و ارزیابی پرورش دهنده از قدرت و همچنین نوع کبوتر .
از نکته های مهم در راهکشی کبوتران عادت دادن اونها است به اینکه بتوانند شب تا صبح را در سبد رها سازی سپری کنند .
بعضی ها از روش راهکشی انفرادی کبوتر در مراحلی از راهکشی استفاده می کنند و آن را مهم می دانند ، بدین صورت که از مسافت یک کیلومتر شر وع و به ۱۰۰ کیلومتر ختم می شود و بعد از آن بر اساس نوع مسابقات مسافت های راهکشی ما بین ۵۰ تا ۱۰۰ کیلومتر و یا بیشتر افزایش می یابد . بعضی هم از یک نقطه معین که در حدود ۵۰ تا ۱۰۰ کیلومتری از لانه فاصله دارد و همچنین متناسب با ساختار ماهیچه ای و حفظ آمادگی کبوتر می باشد ، و هم اینکه کبوتر یاد می گیرد که چگونه با سرعت از سبد رها سازی خارج و به لانه ای که غذا در انتظار اوست برگردد ، راهکشی می کنند .
باید از شرکت دادن کبوتران ماده در راهکشی ها و یا مسابقات زمانی که تخم در شکم دارند به شدت پرهیز کرد ، و یکی از دوستان با حالت طنز می گوید یک تخم در لانه و یک تخم در سبد رها سازی می گذارد .
اجازه ندهید قبل از مسابقه کبوتر به جوجه غذا دهد ، و بعضی معتقدند که کلا کبوتر مسابقه در طول فصل مسابقات و یا حتی نوعی توافق هست دو تا سه ماه قبل از مسابقات کبوتران مسابقه به جوجه غذا ندهند و همچنین اینکه هرچه بیشتر کبوتر را راهکشی کرد ، البته در چارچوب اینکه سلامتی و شادابی و قدرت کبوتر حفظ شود ، کبوتر نتایج بهتری می گیرد .
کبوتران بالغ و مسن عملکرد و نتایج بهتری نسبت به کبوتران جوان تر در مسابقات دارند .
در راهکشی با سیستم طبیعی میتون از خصوصیات کبوتران بهره برد ، اینکه :
1. علاقه و عشق کبوتر به لانه اش .
2 . گرسنگی و عادت دادن کبوتر به این که بعداز بازگشت از راهکشی و یا مسابقه ، وعده غذایش در انتظار اوست .
3 . داشتن تخم و یا جوجه در لانه که از بهترین مشوق هاست برای بازگشت کبوتر به لانه اش ، به حساب می آید .
روش آماده سازی کفتر برای راهکشی
پس از تهیه یک جفت پرنده قوی و مناسب و جوجه کشی از آنها باید اجازه دهیم . جوجه ها تا رسیدن به سن بلوغ و انداختن 10 پر آزادانه بر روی بام خانه پرواز کنند . قبل از انتخاب کبوتران مورد نظرتان جهت شروع راهکش باید . به مدت 1 ماه روزی حداقل 1 ساعت و 30 دقیقه با پرنده هایتان بازی کنید ( منظور پراندن کبوتران است ) ، به این معنی که کبوتران شما باید توانایی این را داشته باشند که روزی 1:30 ساعت بدون استراحت پرواز کنند تا به آستانه آمادگی برای مسابقه برسند .
چگونه کبوتران خود را برای شروع راهکش انتخاب کنیم ؟
بعد از آمادگی کبوتران شما باید با تشخیص خود 10 کبوتر ( ایشان 10 کبوتر را مثال زدند ، انتخاب تعداد کبوتران با خود شماست ) را از بین پرنده های بالغ خود انتخاب کنید . کبوترانی که انتخاب می کنید باید سالم و سرحال باشند و با اشتیاق میل به پرواز دهند . سعی کنید تعداد کبوترانی که انتخاب می کنید زیاد نباشد و بهترین آن ها را انتخاب کنید . زیاد بودن تعداد آن ها نتیجه ای به جز تلفات بیشتر برای شما در پی ندارد .
پس از انتخاب کبوتران مورد نظر خود چگونه راهکش کردن را آغاز کنیم ؟
برای شروع راهکش کردن همیشه باید به چند نکته توجه داشت :
1 . توجه به سلامت کبوتران
2 . تغذیه مناسب کبوتران در شب قبل از راهکش
3 . راهکش کردن در یک مسیر مشخص
4 . استراحت کافی پرنده به نسبت مسافت راهکش قبلی
5 . وضع آب و هوا
هفته اول :
روز اول 5 کیلومتر
روز دوم 15 کیلومتر
روز سوم 30 کیلومتر
روز چهارم استراحت
روز پنجم 50 کیلومتر
روز ششم استراحت
روز هفتم استراحت
هفته دوم :
روز اول 80 کیلومتر
روز دوم استراحت
روز سوم استراحت
روز چهارم 120 کیلومتر
روز پنجم استراحت
روز ششم استراحت
روز هفتم استراحت
هفته سوم :
روز اول 150 کیلومتر
روز دوم استراحت
روز سوم استراحت
روز چهارم استراحت
روز پنجم استراحت
روز ششم استراحت
روز هفتم استراحت
هفته چهارم :
روز اول 200 کیلومتر
روز دوم استراحت
روز سوم استراحت
روز چهارم استراحت
روز پنجم استراحت
روز ششم استراحت
روز هفتم 300 کیلومتر
و هفته پنجم به طور کامل به پرنده هایتان استراحت دهید .
ادامه تمرین به مسافت مورد نظر شما ، مختصات جغرافیای محل سکونت شما و عملکرد پرندگانتان بستگی دارد . اگر تلفات شما در طول راهکش زیاد بوده یا تصور می کنید روند پیشروی شما به پرنده های تان فشار می آورد می توانید روز های استراحت را بیش تر کنید یا از هفته سوم به بعد پیشروی هایتان را تقسیم کنید مثلا :
هفته چهارم :
روز اول 180 کیلومتر
روز دوم استراحت
روز سوم استراحت
روز چهارم استراحت
روز پنجم استراحت
روز ششم 200 کیلومتر
روز هفتم استراحت
هفته پنجم :
به طور کامل استراحت
هفته ششم :
روز اول 250 کیلومتر
روز دوم استراحت
روز سوم استراحت
روز چهارم استراحت
روز پنجم استراحت
روز ششم استراحت
روز هفتم 300 کیلومتر
از 300 کیلومتر به بعد روزهای استراحت را افزایش دهید تا پرندگانتان بتوانند ریکاوری کنند و انرژی از دست رفته خود را باز پس گیرند . روند افزایش استراحت ها به شکل زیر است :
300 کیلومتر 10 روز
400 کیلومتر 10 روز
500 کیلومتر 15 روز
600 کیلومتر 15 روز
700 کیلومتر 20 روز
و . . .
البته این بدان معنی نیست که از 300 کیلومتر به بعد پیشروی های خود را به 100 کیلومتر افزایش دهید . همان طور که قبلا هم اشاره کردیم انتخاب مسافت پیشروی به عواملی مثل عملکرد کبوتران و محل زندگی شما بستگی دارد . شما می توانید 100 کیلومتر را در 4 مرحله ، 2 مرحله یا یک مرحله پیشروی کنید . بنده در مواردی حتی تا 300 کیلومتر هم پیشروی داشتم .
تمام این تغییرات با عملکرد کبوتران شما و محل جغرافیایی شما ارتباط مستقیم دارد . در مناطقی که مسیر راهکش با کوه های بلند و گردنه های طولانی رو به رو می شود : 1 راهکش قبل از کوه و گردنه و 1 راهکش بعد از کوه و گردنه را به برنامه تمرینی خود اضافه کنید .
تشخیص میزان پیشروی از هفته سوم به نظر شما بستگی دارد . باید همواره عملکرد کبوترانتان را در نظر بگیرید . و در بین راهکش ها و زمان ریکاوری از داروهای بوکس ۵ و ریکاوری و پودر های تقویتی محلول در آب استفاده کنید و سعی کنید از جوشانده گل گاو زبان برای کم شدن استرس پرندگان هفته ایی یکی دو بار یا بعد از برگشت از راهکش توی آبخوری بریزید که بخورند .
برنامه راهکش کبوترها در 100 کیلومتر اول
در این روش به آموزش ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﯼ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺗﻤﺮﯾﻦ ﮐﺒﻮﺗﺮان مسافتی ﺗﺎ نزدیک به 100 ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮ ﺩﺭ کشور ﺑﻠﮋﯾﮏ می پردازیم امیدوارم که مورد استفاده شما قرار بگیرد .
ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ در ﺍﯾﻦ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻗﺪﻡ ﺍﻭﻝ ﺍﺯ ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮ 3 ﺷﺮﻭﻉ می شود ، ﯾﻌﻨﯽ ﺍﺻﻞ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﻭ ﺻﺒﻮﺭﯼ . این ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﺒﻮﺗﺮ های ﺍﺻﻼﺡ ﻧﮋﺍﺩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﭼﻪ اصلاح نژاد نشده قابلیت بازدهی دارد .
ﺭﻭﺯ ﺍﻭﻝ ﺍﺯ ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮ 3 رهاسازی رو انجام دهید .
ﺭﻭﺯ ﺩﻭﻡ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺍﺯ همان ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮ ولی در جهت های دیگر ﺭﻫﺎﺳﺎﺯﯼ را ﺍﻧﺠﺎﻡ دهید .
در ﺭﻭﺯ ﺳﻮﻡ ﻭ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮ 6 رهاسازی را انجام دهید . ( اگر دقت کرده باشید ما ﺍﺯ روی ﺻﺒﻮﺭﯼ ﻭ ﺁﻫﺴﺘﻪ ﭘﯿﺮﻭﯼ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ )
در ﺭﻭﺯ 5 ﻭ 6 ﺍﺯ ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮ 12 رهاسازی را دنبال کنید .
در ﺭﻭﺯ 7 ﻭ 8 در ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮ 19 اقدام به رهاسازی کبوتر ها کنید .
در ﺭﻭﺯ 9 ﻭ 10 ﻭ 11 ﻭ 12 ﻭ 13 ﻭ 14 ﻭ 15 ﻭ 16 ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮ 32 ﯾﻌﻨﯽ 8 ﺑﺎﺭ ﺗﮑﺮﺍﺭ کردن رهاسازی در همین کیلومتر .
ﺍﯾﻦ عمل به سادگی به ما نشان می دهد ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮ در راهكش مورد اهمیت بسیار هست ﯾﻌﻨﯽ اینکه ﺗﮑﺮﺍﺭ ﭼﻨﺪ ﺑﺎﺭ در ﯾﮏ ﻣﺴﯿﺮ ﭼﯿﺰ مورد اهمیتی می باشد .
در ﺭﻭز 17 کیلومتر 64 را به تمرین اضافه می کنیم .
در ﺭﻭﺯ 18 به کبوتر ها ﺍﺳﺘﺮﺍﺣﺖ می دهیم .
در ﺭﻭﺯ 19 ﻣﺠﺪﺩﺍ ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮ 64 را تکرار کنید .
در ﺭﻭﺯ 20 ﻣﺠﺪﺩﺍ به کبوتر ها ﺍﺳﺘﺮﺍﺣﺖ دهید .
در ﺭﻭﺯ 21 ﻣﺠﺪﺩﺍ ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮ 64 تکرار شود .
در ﺭﻭﺯ 22 به کبوتر ها ﺍﺳﺘﺮﺍﺣﺖ داده شود .
در ﺭﻭﺯ 23 ﺍﺯ ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮ 96 رها سازی را انجام دهید .
ﺩﻗﺖ ﮐﻨﯿﺪ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺟﺎ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ برنامه راهكش را ﻣﻌﮑﻮﺱ اجرا کنید ، یعنی ﺭﻭﺯ 25 ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮ 64 و ﺭﻭﺯ 26 ﻣﺠﺪﺩﺍ ﺍﺳﺘﺮﺍﺣﺖ و ﺭﻭﺯ 27 ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮ 32 ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻌﮑﻮﺱ و ﺭﻭﺯ 28 ﺍﺳﺘﺮﺍﺣﺖ و ﺭﻭﺯ 29 آماده مسابقه برای نتیجه گیری از این برنامه .
ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺯﻣﺎﻥ ﺭﺍﻫﮑﺶ ﻧﯿﻢ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻌﺪ ﻃﻠﻮﻉ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ می باشد ﻭ ﺑﻪ ﻋﺒﺎﺭﺗﯽ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ وقت ﺍﺯ ﺣﺪﻭﺩ ﺳﺎﻋﺖ ﻫﺎﯼ 7 ﺗﺎ 9 ﯾﺎ 9 ﻭ ﻧﯿﻢ ﺻﺒﺢ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ .
ﮐﺒﻮﺗﺮﻫﺎ دارای ﺣﺎﻓﻈﻪ ی ﺗﺼﻮﯾﺮﯼ می باشند ﺑﺎ ﺍﯾﻦ برنامه باعث می شود ﮐﻪ ﻧﻘﺸﻪ ﯼ ﺗﺼﻮﯾﺮﯼ در ذهن کبوتر ﮔﺴﺘﺮﺵ یابد و ﭼﻮﻥ ﮐﺒﻮﺗﺮﻫﺎ ﺍﺯ ﺧﻄﻮﻁ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﻣﻐﻨﺎﺗﯿﺴﯽ ﺯﻣﯿﻦ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﯽ کنند . ﺑﺮﺍﯼ ﺟﻬﺖ ﯾﺎﺑﯽ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺑﺎﻋﺚ می شویم ، ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺴﯿﺮ ﺭﺍﻫﮑﺶ ﺍﺻﻠﯽ ﮐﺒﻮﺗﺮهای آموزش دیده ﺑﺮﺍﯼ ﺟﻬﺖ ﯾﺎﺑﯽ ﺁﺷﯿﺎﻧﻪ ﺧﻄﻮﻁ ﻣﻐﻨﺎﺗﯿﺴﯽ بیش تری ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪ ﻭ ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮﻫﺎﯼ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺧﺎﻧﻪ ﺩﺭﯾﺎﻓﺖ ﮐﻨﺪ ، ﻭ ﺭﺍﺣﺖ ﺗﺮ بتوانند ﺟﻬﺖ یابی کنند .
عالی دمتون گرم